مقایسه تأثیر ورزش تای چی و پیاده‌روی بر قند خون ناشتای افراد مبتلا به دیابت نوع ۲

پیش‌زمینه و هدف: برای کنترل و پیشگیری از عوارض دیابت، پایش گلوکز خون و مراقبت‌های پرستاری ضروری می‌باشد. استفاده از روش‌های غیردارویی مانند ورزش، به علت هزینه سنگین و عوارض ناشی از داروهای شیمیایی، مورد اقبال بسیاری از افراد قرار گرفته است. هدف مطالعه حاضر مقایسه تأثیر ورزش تای چی و پیاده‌روی بر قند خون ناشتای بیماران مبتلا به دیابت نوع ۲ بود. مواد و روش‌ها: در این طرح نیمه تجربی سه گروهی که در سال 1395 در تهران انجام شد، صد بیمار مبتلا به دیابت نوع 2 به‌طور تصادفی به 3 گروه (تای چی، پیاده‌روی، کنترل) تقسیم شدند. پیاده‌روی و تای چی برای 30 دقیقه،3 روز در هفته به مدت 8 هفته انجام شد. قند خون ناشتا یک روز قبل و یک روز بعد از مداخله کنترل شد. داده‌ها با استفاده از آزمون‌های آماری توصیفی، تی زوجی، آنووا، شفه و کای دو در نسخه 16 نرم‌افزار SPSS در سطح معنی‌داری کم‌تر از ۰۵/۰ تحلیل شدند. یافته‌ها: طبق آزمون تی زوجی، تفاوت میانگین قند خون قبل و بعد از مداخله در گروه تای چی همین‌طور در گروه پیاده‌روی معنی‌دار بود (05/0P<). اگرچه قند خون ناشتای بعد از مداخله بین دو گروه پیاده‌روی و کنترل کاهش بیشتری نسبت به دو گروه تای چی و کنترل داشت اما تفاوت میانگین قند خون ناشتای بعد از مداخله بین دو گروه تای چی و پیاده‌روی معنی‌دار نبود (571/0P=). تفاوت میانگین قند خون ناشتای بعد از مداخله بین دو گروه تای چی و کنترل (001/0P=) و بین دو گروه پیاده‌روی و کنترل معنی‌دار بود. (0001/0P<). بحث و نتیجه‌گیری: با توجه به نتایج پژوهش، انجام 8 هفته ورزش (تای چی، پیاده‌روی) بر کاهش سطح قند خون مؤثر است و لذا انجام هر دو این ورزش‌ها به بیماران مبتلا به دیابت نوع 2 توصیه می‌شود. بااین‌حال پیاده‌روی اثر بیشتری بر کاهش قند خون دارد.